Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ardor C

  • 1 ardor

    ardŏr, ōris, m. [st1]1 [-] ardeur, chaleur extrême, feu.    - cum mea domus ardore suo deflagrationem urbi minaretur, Cic. Planc. 95: alors que l'incendie de ma maison menaçait d'embraser la ville.    - solis ardor, Rep. 6, 21: l'ardeur du soleil.    - solis ardores, Cic. CM. 53: les feux du soleil.    - tantos inter ardores, Tac. H. 5: sous un climat si brûlant.    - loca exusta solis ardoribus, Sall. J. 19: des régions brûlées par un soleil ardent. [st1]2 [-] au fig. éclat.    - oculorum ardor, Cic. Nat. 2, 107: l'éclat des yeux.    - Sirius ardor, Virg. En. 10, 273: l'éclat de Sirius. [st1]3 [-] ardeur, désir ardent, zèle, enthousiasme, feu.    - ardor animi: l’enthousiasme.    - ardor edendi, Ov.: ardent appétit.    - vidi in AEsopo tantum ardorem vultuum atque motuum, ut... Cic. Div. 1, 80: j'ai vu chez Esope un tel feu dans les jeux de physionomie et dans les gestes que...    - senatus populique Romani ardor, Cic. Phil. 13, 15: l'ardeur du sénat et du peuple romain.    - ardor in Africam trajiciendi, Liv. 29, 24, 11: ardeur à (désir ardent de) passer en Afrique.    - ardor mentis ad gloriam, Cic. Cael. 76: ardeur pour la gloire.    - ardor ad hostem insequendum, Liv. 26, 6, 7: ardeur à poursuivre l'ennemi. [st1]4 [-] poét. ardeur de l'amour, les feux de l'amour.    - Hor. Epod. 11, 27; Ov. M. 9, 101, etc.
    * * *
    ardŏr, ōris, m. [st1]1 [-] ardeur, chaleur extrême, feu.    - cum mea domus ardore suo deflagrationem urbi minaretur, Cic. Planc. 95: alors que l'incendie de ma maison menaçait d'embraser la ville.    - solis ardor, Rep. 6, 21: l'ardeur du soleil.    - solis ardores, Cic. CM. 53: les feux du soleil.    - tantos inter ardores, Tac. H. 5: sous un climat si brûlant.    - loca exusta solis ardoribus, Sall. J. 19: des régions brûlées par un soleil ardent. [st1]2 [-] au fig. éclat.    - oculorum ardor, Cic. Nat. 2, 107: l'éclat des yeux.    - Sirius ardor, Virg. En. 10, 273: l'éclat de Sirius. [st1]3 [-] ardeur, désir ardent, zèle, enthousiasme, feu.    - ardor animi: l’enthousiasme.    - ardor edendi, Ov.: ardent appétit.    - vidi in AEsopo tantum ardorem vultuum atque motuum, ut... Cic. Div. 1, 80: j'ai vu chez Esope un tel feu dans les jeux de physionomie et dans les gestes que...    - senatus populique Romani ardor, Cic. Phil. 13, 15: l'ardeur du sénat et du peuple romain.    - ardor in Africam trajiciendi, Liv. 29, 24, 11: ardeur à (désir ardent de) passer en Afrique.    - ardor mentis ad gloriam, Cic. Cael. 76: ardeur pour la gloire.    - ardor ad hostem insequendum, Liv. 26, 6, 7: ardeur à poursuivre l'ennemi. [st1]4 [-] poét. ardeur de l'amour, les feux de l'amour.    - Hor. Epod. 11, 27; Ov. M. 9, 101, etc.
    * * *
        Ardor, ardoris, m. g. Cic. Ardeur, Vehemente chaleur.
    \
        Ardore terra dehiscit. Virgil. La terre se fend de chaleur et seicheresse.
    \
        Iniicere ardorem Liu. Enflammer, Allumer.
    \
        Ardor edendi. Ouid. Ardeur de manger.
    \
        Ardorem vetitum de corde fugare. Ouid. L'amour prohibé et defendu.
    \
        Arborem dissimulare. Tibul. Dissimuler l'amour.

    Dictionarium latinogallicum > ardor

  • 2 ardor

    ārdor, ōris, m. (ardeo), der Brand, das Feuer, die Flamme, die Glut ( das Glühen), die Gluthitze, I) eig.: solis, Varr. LL. u. Cic.: caeli, glühend geröteter H., Cic.: corporis, Plin.: febricitantium, Gargil. Mart.: febrium, Hieron.: Plur., solis ardores, Sall.: nimii solis ardores, Cic.: aëris sonitus et ardores, Tönen u. Erglühen (Donner u. Blitz), Cic.: trabes et globi et faces et ardores (das Glühen des Himmels), Sen. – bes. das heiße Klima, Libanus inter tantos ardores opacus, Tac. ann. 5, 6: u. die heiße Zone, procul ab ardoribus, Sall. Iug. 18, 9. – II) übtr.: 1) extensiv, a) das Blitzen, Funkeln der Augen, ardor oculorum, Cic.: ardor ex oculis micat, Glut blitzt aus den Augen hervor, Lucr.: auch vom Feuer der äußern Haltung übh., ardor vultuum atque motuum, Cic.: ardor oris, Vell. – b) der Glanz, Schimmer der Farbe, ardor officit oculis, Hyg.: ardor stellarum, Cic. – 2) intensiv, a) von leidenschaftlicher Aufregung jeder Art, das Feuer, die Glut, brennende, glühende Begierde, der Feuereifer, der feurige Mut, die Begeisterung, sive voluptas est, sive est contrarius ardor, sei's irgend ein schmerzender Anfall, Lucr.: ardor ille me urget, quälende Unruhe, Cic.: ardor et vis, die mächtige Begeisterung, Tac. – m. subj. Genet., ardor cupiditatum, der Taumel der Leidenschaften, Cic.: ardores irarum et cupiditatum, Macr.: ardor animi, animorum, Liv. (s. Wölffl. Liv. Krit. S. 12): Plur., ardores animorum, Cic. Tusc. 4, 48: ardor animorum et armorum, Cic.: militum, Liv.: pugnantium, Oros.: civium, Wut, Aufruhr, Hor.: belli, Liv. – m. Genet. Gerund., edendi, heftige Eßbegierde, Ov.: pugnandi, Liv. – m. ad u. Akk. (s. Müller Liv. 1, 53, 9. Weißenb. Liv. 44, 36, 3), mentis ad gloriam, Cic.: ad bellum armaque, Liv.: tantus ardor in animis ad dimicandum utcumque erat, ut etc., Liv.: accepta calamitas maiorem ardorem ad obsidendos Veios fecit, Liv. – insbes., die Liebesglut, glühende Leidenschaft (des Verliebten), Tibull. u. Ov.: u. mit obj. Genet., virginis, zu dem Mädchen, Ov. u. Hor.: u. meton., der heißgeliebte Gegenstand, die Flamme, Ov. met. 14, 683. – b) das stark Belastetsein mit etw., in maximo infamiae suae ardore, bei der so schwer auf ihm lastenden großen Schmach, Val. Max. 8, 1. abs. 3.

    lateinisch-deutsches > ardor

  • 3 ardor

    ārdor, ōris, m. (ardeo), der Brand, das Feuer, die Flamme, die Glut ( das Glühen), die Gluthitze, I) eig.: solis, Varr. LL. u. Cic.: caeli, glühend geröteter H., Cic.: corporis, Plin.: febricitantium, Gargil. Mart.: febrium, Hieron.: Plur., solis ardores, Sall.: nimii solis ardores, Cic.: aëris sonitus et ardores, Tönen u. Erglühen (Donner u. Blitz), Cic.: trabes et globi et faces et ardores (das Glühen des Himmels), Sen. – bes. das heiße Klima, Libanus inter tantos ardores opacus, Tac. ann. 5, 6: u. die heiße Zone, procul ab ardoribus, Sall. Iug. 18, 9. – II) übtr.: 1) extensiv, a) das Blitzen, Funkeln der Augen, ardor oculorum, Cic.: ardor ex oculis micat, Glut blitzt aus den Augen hervor, Lucr.: auch vom Feuer der äußern Haltung übh., ardor vultuum atque motuum, Cic.: ardor oris, Vell. – b) der Glanz, Schimmer der Farbe, ardor officit oculis, Hyg.: ardor stellarum, Cic. – 2) intensiv, a) von leidenschaftlicher Aufregung jeder Art, das Feuer, die Glut, brennende, glühende Begierde, der Feuereifer, der feurige Mut, die Begeisterung, sive voluptas est, sive est contrarius ardor, sei's irgend ein schmerzender Anfall, Lucr.: ardor ille me urget, quälende Unruhe, Cic.: ardor et vis, die mächtige Begeisterung, Tac. – m. subj. Genet., ardor cupiditatum, der Taumel der Leidenschaften, Cic.: ardores irarum et cupiditatum, Macr.: ardor animi, ani-
    ————
    morum, Liv. (s. Wölffl. Liv. Krit. S. 12): Plur., ardores animorum, Cic. Tusc. 4, 48: ardor animorum et armorum, Cic.: militum, Liv.: pugnantium, Oros.: civium, Wut, Aufruhr, Hor.: belli, Liv. – m. Genet. Gerund., edendi, heftige Eßbegierde, Ov.: pugnandi, Liv. – m. ad u. Akk. (s. Müller Liv. 1, 53, 9. Weißenb. Liv. 44, 36, 3), mentis ad gloriam, Cic.: ad bellum armaque, Liv.: tantus ardor in animis ad dimicandum utcumque erat, ut etc., Liv.: accepta calamitas maiorem ardorem ad obsidendos Veios fecit, Liv. – insbes., die Liebesglut, glühende Leidenschaft (des Verliebten), Tibull. u. Ov.: u. mit obj. Genet., virginis, zu dem Mädchen, Ov. u. Hor.: u. meton., der heißgeliebte Gegenstand, die Flamme, Ov. met. 14, 683. – b) das stark Belastetsein mit etw., in maximo infamiae suae ardore, bei der so schwer auf ihm lastenden großen Schmach, Val. Max. 8, 1. abs. 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ardor

  • 4 ardor

    ardor, ōris, m. [ardeo], a flame, fire, heat, burning heat, lit. and trop.
    I.
    Lit.:

    solis ardor,

    Lucr. 2, 212:

    exortus est sol cum ardore,

    Vulg. Jac. 1, 11:

    ignium,

    Lucr. 5, 587:

    ignis,

    Vulg. 2 Pet. 3, 12:

    flammarum,

    Lucr. 5, 1093:

    flammaï,

    id. 5, 1099 al.:

    visas ab occidente faces ardoremque caeli,

    Cic. Cat. 3, 8:

    ardor caelestis, qui aether vel caelum nominatur,

    id. N. D. 2, 15, 41:

    ardore deflagrare,

    id. Ac. 2, 37, 119:

    ardores corporum in morbis,

    Plin. 14, 16, 18, § 99:

    Visitabo vos in egestate et ardore,

    with burning fever, Vulg. Lev. 26, 16 al. —
    II.
    Trop.
    A.
    Of the flashing fire of the eyes, brightness, brilliancy:

    fervescit et ex oculis micat acribus ardor,

    and fire gleams forth from the keen eyes, Lucr. 3, 289:

    ille imperatorius ardor oculorum,

    Cic. Balb. 21, and id. N. D. 2, 42, 107.—Of the external appearance in gen.:

    in te ardor voltuum atque motuum,

    Cic. Div. 1, 37, 80:

    oris,

    animation, Vell. 2, 35.—
    B.
    Of the passions or feelings, heat, ardor, glow, impatience, eagerness, ardent desire:

    Sive voluptas est sive est contrarius ardor, i. e. dolor,

    some tormenting pain, Lucr. 3, 251:

    cupiditatum ardore restincto,

    Cic. Fin. 1, 13, 43:

    ardor mentis ad gloriam,

    id. Cael. 31:

    quem ardorem studii censetis fuisse in Archimede, qui etc.,

    id. Fin. 5, 19, 50:

    ardor animi non semper adest, isque cum consedit,

    id. Brut. 24, 93:

    vultus ardore animi micans,

    Liv. 6, 13:

    ardorem compescere,

    Tac. Agr. 8; Liv. 8, 16. — Transf. from the combatants to the weapons:

    tantus fuit ardor armorum,

    Liv. 22, 5:

    Ardorem cupiens dissimulare meum,

    glowing love, Tib. 4, 12, 6; so Ov. M. 7, 76.— With obj. gen.:

    at te ejusdem virginis ardor Perdiderat,

    Ov. M. 9, 101; 9, 140; Hor. Epod. 11, 27 al.—And meton., the object of ardent affection, love, flame:

    tu primus et ultimus illi Ardor eris,

    Ov. M. 14, 683.

    Lewis & Short latin dictionary > ardor

  • 5 ārdor

        ārdor ōris, m    [3 AR-], a burning, flame, fire, heat: caeli: solis ardores, S.—Fig., of the looks, fire, brightness, animation: oculorum: voltuum. —Of feelings, etc., heat, eagerness, zeal: mentis ad gloriam: animi, L.: ardorem compescere, Ta.: edendi, O.—Esp. of love: pulsus residerat ardor, O.: puellae, H.—Hence, the beloved, flame: tu primus illi eris, O.
    * * *
    fire, flame, heat; brightness, flash, gleam or color; ardor, love, intensity

    Latin-English dictionary > ārdor

  • 6 ardor

    ārdor, ōris m. [ ardeo ]
    1) огонь, жар, зной
    a. (или ardores) solis Vr, C, Slсолнечный зной
    a. corporis PM — лихорадка, жар
    2) жаркий климат, жаркий пояс
    3) блеск, сверкание (oculorum, stellarum C); яркость ( coloris PM)
    4) пыл, жар, рвение, страстность
    a. mentis ad gloriam Cстрастная жажда славы
    5) страстная любовь (alicujus V, H); предмет любви

    Латинско-русский словарь > ardor

  • 7 ardor

    1) жадность: avaritiae ardor (1. 31. C 1, 3). 2) пурпур (1. 6. C. 1, 23).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > ardor

  • 8 ardor

    ,oris m
    огонь; страсть; воодушевление

    Latin-Russian dictionary > ardor

  • 9 mico

    mĭco, āre, mĭcŭi - intr. - [st2]1 [-] s’agiter (par des mouvements répétés), trembler, sautiller, bondir, palpiter. [st2]2 [-] briller, scintiller, étinceler, briller. [st2]3 [-] jouer à la mourre.    - micat auribus equus, Virg.: le cheval dresse les oreilles.    - micat linguis serpens, Virg.: le serpent darde sa langue.    - micant digiti, Virg.: les doigts se crispent.    - micant artus, Sen.: les membres se contractent.    - corda timore micant, Ov.: les coeurs palpitent de crainte.    - micuerunt nubila flammâ, Ov.: les éclairs sillonnèrent les nues.    - micat ardor ex oculis, Lucr.: ses yeux lancent des flammes.    - micare (digitis): jouer à la mourre (les deux joueurs, poings fermés, allongent ensemble le nombre de doigts qu’ils veulent en criant, au hasard, le nombre de doigts qu’étend l’adversaire; celui qui tombe juste a gagné).    - dignus est quicum in tenebris mices, Cic.: il mérite qu’on joue avec lui à la mourre dans les ténèbres (on peut se fier à lui, on peut s'en rapporter à lui).    - micando victus, Cic.: qui a perdu à la mourre.
    * * *
    mĭco, āre, mĭcŭi - intr. - [st2]1 [-] s’agiter (par des mouvements répétés), trembler, sautiller, bondir, palpiter. [st2]2 [-] briller, scintiller, étinceler, briller. [st2]3 [-] jouer à la mourre.    - micat auribus equus, Virg.: le cheval dresse les oreilles.    - micat linguis serpens, Virg.: le serpent darde sa langue.    - micant digiti, Virg.: les doigts se crispent.    - micant artus, Sen.: les membres se contractent.    - corda timore micant, Ov.: les coeurs palpitent de crainte.    - micuerunt nubila flammâ, Ov.: les éclairs sillonnèrent les nues.    - micat ardor ex oculis, Lucr.: ses yeux lancent des flammes.    - micare (digitis): jouer à la mourre (les deux joueurs, poings fermés, allongent ensemble le nombre de doigts qu’ils veulent en criant, au hasard, le nombre de doigts qu’étend l’adversaire; celui qui tombe juste a gagné).    - dignus est quicum in tenebris mices, Cic.: il mérite qu’on joue avec lui à la mourre dans les ténèbres (on peut se fier à lui, on peut s'en rapporter à lui).    - micando victus, Cic.: qui a perdu à la mourre.
    * * *
        Mico, micas, micui, micare. Virg. Reluire par fois, et non point par une lueur continuelle.
    \
        Micare digitis. Cic. Dresser les doigts, Jouer à la mourre.
    \
        Micat animus. Liu. Tressault.
    \
        Cor timore micat. Ouid. Bat, Tressault, Sautelle, Tremble.
    \
        Auribus micat equus. Virgil. Il ha les oreilles droictes.
    \
        Vbi illi vana iniecerint missilia, tum micent gladii. Liu. Qu'un chascun mette l'espee au poing, qu'on les voye en l'air reluire et flamboyer.
    \
        Micant venae. Cic. Les veines batent, tressaillent.

    Dictionarium latinogallicum > mico

  • 10 alacritās

        alacritās ātis, f    [alacer], liveliness, ardor, eagerness, alacrity, cheerfulness, encouragement: quantam mihi alacritatem... concursus adferret: alacritate ac studio uti, Cs.: ingens, Ta.: animi, Cs.: rei p. defendendae: mira ad pugnandum: canum in venando.—Joy, delight: inanis alacritas, id est, laetitia gestiens: clamor alacritate perfecti operis sublatus, in their delight, L.
    * * *
    eagerness, enthusiasm, ardor, alacrity; cheerfulness, liveliness

    Latin-English dictionary > alacritās

  • 11 fervor

        fervor ōris, m    [FVR-], a boiling heat, violent heat, raging, boiling, fermenting: mundi: maris: mediis fervoribus, in noontide heat, V.—Fig., heat, vehemence, ardor, fury: pectoris, H.: aetatis: oceani: fervore furentes, V.: icto Accessit fervor capiti, i. e. intoxication, H.
    * * *
    heat, boiling heat; boiling, fermenting; ardor, passion, fury; intoxication

    Latin-English dictionary > fervor

  • 12 flagrantia

        flagrantia ae, f    [flagro], a glow, ardor: oculorum.
    * * *
    blaze, burning; scorching heat; passionate glow (eyes); passionate love/ardor

    Latin-English dictionary > flagrantia

  • 13 incitātiō

        incitātiō ōnis, f    [incito], an inciting, incitement, rousing, instigating: languentis populi: acris et vehemens.—Rapidity, speed: qui (sol) tantā incitatione fertur, ut, etc.—Fig., vehemence, ardor, energy: animi, Cs.: orationis.
    * * *
    ardor, enthusiasm

    Latin-English dictionary > incitātiō

  • 14 aestus

    aestus, ūs (archaic gen. aesti, Pac. 97 Rib.; rare form of nom. plur. aestuus). m. [kind. with aestas and Gr. aithô; v. aestas], an undulating, boiling, waving, tossing; a waving, heaving, billowy motion.
    I.
    Lit.
    A.
    Of fire; hence, in gen., fire, glow, heat (orig. in relation to its flashing up; while fervor denotes a glowing, ardor a burning, and calor a warming heat; yet it was early used for warming heat;

    v. the following example): nam fretus ipse anni permiscet frigus et aestum,

    heat and cold are blended, Lucr. 6, 364 (for which calor, id. 6, 368, 371 al.):

    multa aestu victa per agros,

    id. 5, 1104:

    exsuperant flammae, furit aestus ad auras,

    Verg. A. 2, 759:

    caniculae,

    Hor. C. 1, 17, 18; so id. Ep. 1, 8, 5:

    labore et aestu languidus,

    Sall. J. 51.—In plur.:

    neque frigora neque aestus facile tolerabat,

    Suet. Aug. 81.—So of midday heat:

    aestibus at mediis umbrosam exquirere vallem,

    Verg. G. 3, 331 (cf. Cic. Ac. 2, 22: ille cum aestuaret, umbram secutus est).—And of the heat of disease (of [p. 63] wounds, fever, inflammation, etc.): ulceris aestus, Att. ap. Cic. Tusc. 2, 7, 19:

    homines aegri cum aestu febrique jactantur,

    Cic. Cat. 1, 13.—
    B.
    The undulating, heaving motion of the sea, the swell, surge: fervet aestu pelagus, Pac. ap. Cic. de Or. 3, 39; hence, meton. for the sea in agitation, waves, billows:

    delphines aestum secabant,

    Verg. A. 8, 674:

    furit aestus harenis,

    id. ib. 1, 107:

    aestus totos campos inundaverant,

    Curt. 9, 9, 18.—In Verg. once of the boiling up of water in a vessel: exsultant aestu latices, Aen. 7, 464.—
    C.
    Esp., the periodical flux and reflux or ebb and flow of the sea, the tide (cf. Varr. L. L. 9, 19; Mel. 3, 1:

    aestus maris accedere et reciprocare maxime mirum, pluribus quidem modis, sed causa in sole lunāque,

    Plin. 2, 97, 99); Plaut. As. 1, 3, 6: quid de fretis aut de marinis aestibus dicam? quorum accessus et recessus ( flow and ebb) lunae motu gubernantur, Cic. Div. 2, 14 fin.:

    crescens,

    Plin. 2, 100, 97, § 219:

    decedens,

    id. ib.:

    recedens,

    id. 2, 98, 101, § 220: secundus, in our favor, Sall. Fragm. ap. Gell. 10, 26, 2: adversus, against us, id. ap. Non. 138, 8.—
    II.
    Trop.
    A.
    The passionate ferment or commotion of the mind, the fire, glow, ardor of any ( even a good) passion (cf. aestuo, II. A.):

    et belli magnos commovit funditus aestus (genus humanum),

    has stirred up from their very bottom the waves of discord, Lucr. 5, 1434:

    civilis belli aestus,

    Hor. Ep. 2, 2, 47 (cf. id. C. 2, 7, 15):

    repente te quasi quidam aestus ingenii tui procul a terrā abripuit atque in altum abstraxit,

    Cic. de Or. 3, 36:

    hunc absorbuit aestus quidam gloriae,

    id. Brut. 81:

    stultorum regum et populorum continet aestus,

    Hor. Ep. 1, 2, 8:

    perstet et, ut pelagi, sic pectoris adjuvet aestum,

    the glow of love, Ov. H. 16, 25.—
    B.
    A vacillating, irresolute state of mind, doubt, uncertainty, hesitation, trouble, embarrassment, anxiely:

    qui tibi aestus, qui error, quae tenebrae,

    Cic. Div. in Caecin. 14:

    vario fluctuat aestu,

    Verg. A. 12, 486:

    amor magno irarum fluctuat aestu,

    id. ib. 4, 532; cf. id. ib. 8, 19:

    aestus curaeque graves,

    Hor. S. 1, 2, 110.—
    C.
    In the Epicurean philos. lang. of Lucretius, the undulatory flow or stream of atoms, atomic efflux, as the cause of perception (cf. affluo, I.):

    Perpetuoque fluunt certis ab rebus odores, Frigus ut a fluviis, calor ab sole, aestus ab undis Aequoris, exesor moerorum litora propter, etc.,

    Lucr. 6, 926; and in id. 6, 1002 sq., the magnetic fluid is several times designated by aestus lapidis.

    Lewis & Short latin dictionary > aestus

  • 15 Calor

    1.
    călor, ōris, m. [caleo; cf. Varr. ap. Non. p. 46, 22], warmth, heat, glow.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (very freq. in prose and poet.): neque mihi ulla obsistet amnis nec calor;

    nec frigus metuo,

    Plaut. Merc. 5, 2, 19; so (opp. frigus) Lucr. 2, 517; 6, 371; Cic. N. D. [p. 272] 2, 39, 101; Verg. G. 2, 344; 4, 36; (opp. refrigeratio) Vitr. 1, 4:

    calor ignis,

    Lucr. 1, 425:

    solis,

    id. 5, 571; 6, 514:

    fulminis,

    id. 6, 234.—In plur., Cic. Off. 2, 4, 13; id. N. D. 2, 60, 151; Hor. C. 3, 24, 37 al.—
    B.
    Esp.
    1.
    Vital heat; so, vitalis, Lucr. 3, 129; Cic. N. D. 2, 10, 27:

    ut omnia quae aluntur atque crescunt, contineant in se vim caloris, sine quā neque ali possent neque crescere,

    id. ib. 2, 9, 23:

    omnis et una Dilapsus calor,

    Verg. A. 4, 705.—
    2.
    Summer heat, the warmth of summer:

    vitandi caloris causā Lanuvii tres horas acquieveram,

    Cic. Att. 13, 34 init.; id. de Or. 1, 62, 265.—Hence also for summer (opp. ver and autumnus), Lucr. 1, 175; Col. 11, 2, 48:

    mediis caloribus,

    in the midst of summer, Liv. 2, 5, 3; so plur.:

    ut tectis saepti frigora caloresque pellamus,

    Cic. N. D. 2, 60, 152.—
    3.
    The glow of a hot wind (cf. Lucr. 6, 323:

    vis venti commixta calore): dum ficus prima calorque, etc.,

    the burning heat of the parching Sirocco, Hor. Ep. 1, 7, 5:

    calores austrini,

    Verg. G. 2, 270 (cf.:

    calidi Austri,

    Ov. M. 7, 532).—
    4.
    The heat of a fever, Tib. 4, 11, 2.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., the heat of passion, fire, zeal, ardor, impetuosity, vehemence (so perh. not before the Aug. per.; esp. freq. in Quint.; cf.:

    ardor, fervor): si calor ac spiritus tulit,

    Quint. 10, 7, 13:

    Polus juvenili calore inconsideratior,

    id. 2, 15, 28:

    calor cogitationis, qui scribendi morā refrixit,

    id. 10, 3, 6; cf. id. 9, 4, 113:

    calorem cogitationis exstinguere,

    id. 8, praef. §

    27: et impetus,

    id. 10, 3, 17:

    dicendi,

    id. 11, 3, 130:

    lenis caloris alieni derisus,

    id. 6, 2, 15:

    dicentis,

    Plin. Ep. 4, 9, 11; 2, 19, 2:

    pietatis,

    id. Pan. 3, 1:

    ambitionis calor abducit a tutis,

    Sen. Ben. 2, 14, 5:

    quod calore aliquo gerendum est, id. Ira, 3, 3, 5: cohortationis,

    Val. Max. 2, 6, 2:

    iracundiae,

    Dig. 50, 17, 48:

    Martius,

    Stat. Achill. 2, 26; Luc. 2, 324 et saep.—
    B.
    Esp., ardent love, the fire of love:

    trahere calorem,

    Ov. M. 11, 305; so id. H. 19, 173; Sil. 14, 223.—In plur. (cf. amores), Hor. C. 4, 9, 11; Ov. A. A. 1, 237.
    2.
    Călŏr, ōris, m., a river in Samnium, now the Calore, Liv. 2, 14, 2; 25, 17, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Calor

  • 16 calor

    1.
    călor, ōris, m. [caleo; cf. Varr. ap. Non. p. 46, 22], warmth, heat, glow.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (very freq. in prose and poet.): neque mihi ulla obsistet amnis nec calor;

    nec frigus metuo,

    Plaut. Merc. 5, 2, 19; so (opp. frigus) Lucr. 2, 517; 6, 371; Cic. N. D. [p. 272] 2, 39, 101; Verg. G. 2, 344; 4, 36; (opp. refrigeratio) Vitr. 1, 4:

    calor ignis,

    Lucr. 1, 425:

    solis,

    id. 5, 571; 6, 514:

    fulminis,

    id. 6, 234.—In plur., Cic. Off. 2, 4, 13; id. N. D. 2, 60, 151; Hor. C. 3, 24, 37 al.—
    B.
    Esp.
    1.
    Vital heat; so, vitalis, Lucr. 3, 129; Cic. N. D. 2, 10, 27:

    ut omnia quae aluntur atque crescunt, contineant in se vim caloris, sine quā neque ali possent neque crescere,

    id. ib. 2, 9, 23:

    omnis et una Dilapsus calor,

    Verg. A. 4, 705.—
    2.
    Summer heat, the warmth of summer:

    vitandi caloris causā Lanuvii tres horas acquieveram,

    Cic. Att. 13, 34 init.; id. de Or. 1, 62, 265.—Hence also for summer (opp. ver and autumnus), Lucr. 1, 175; Col. 11, 2, 48:

    mediis caloribus,

    in the midst of summer, Liv. 2, 5, 3; so plur.:

    ut tectis saepti frigora caloresque pellamus,

    Cic. N. D. 2, 60, 152.—
    3.
    The glow of a hot wind (cf. Lucr. 6, 323:

    vis venti commixta calore): dum ficus prima calorque, etc.,

    the burning heat of the parching Sirocco, Hor. Ep. 1, 7, 5:

    calores austrini,

    Verg. G. 2, 270 (cf.:

    calidi Austri,

    Ov. M. 7, 532).—
    4.
    The heat of a fever, Tib. 4, 11, 2.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., the heat of passion, fire, zeal, ardor, impetuosity, vehemence (so perh. not before the Aug. per.; esp. freq. in Quint.; cf.:

    ardor, fervor): si calor ac spiritus tulit,

    Quint. 10, 7, 13:

    Polus juvenili calore inconsideratior,

    id. 2, 15, 28:

    calor cogitationis, qui scribendi morā refrixit,

    id. 10, 3, 6; cf. id. 9, 4, 113:

    calorem cogitationis exstinguere,

    id. 8, praef. §

    27: et impetus,

    id. 10, 3, 17:

    dicendi,

    id. 11, 3, 130:

    lenis caloris alieni derisus,

    id. 6, 2, 15:

    dicentis,

    Plin. Ep. 4, 9, 11; 2, 19, 2:

    pietatis,

    id. Pan. 3, 1:

    ambitionis calor abducit a tutis,

    Sen. Ben. 2, 14, 5:

    quod calore aliquo gerendum est, id. Ira, 3, 3, 5: cohortationis,

    Val. Max. 2, 6, 2:

    iracundiae,

    Dig. 50, 17, 48:

    Martius,

    Stat. Achill. 2, 26; Luc. 2, 324 et saep.—
    B.
    Esp., ardent love, the fire of love:

    trahere calorem,

    Ov. M. 11, 305; so id. H. 19, 173; Sil. 14, 223.—In plur. (cf. amores), Hor. C. 4, 9, 11; Ov. A. A. 1, 237.
    2.
    Călŏr, ōris, m., a river in Samnium, now the Calore, Liv. 2, 14, 2; 25, 17, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > calor

  • 17 fervor

    fervor, ōris, m. [ferveo], a boiling or raging heat, a violent heat, a raging, boiling, fermenting (class.; syn.: ardor, tepor, calor, aestus).
    I.
    Lit.:

    pollens fervore corusco,

    Lucr. 6, 237; cf. id. 6, 856:

    mundi ille fervor purior, perlucidior mobiliorque multo quam hic noster calor,

    Cic. N. D. 2, 11, 30:

    accepit calido febrim fervore coörtam,

    Lucr. 6, 656:

    febris,

    Plin. 31, 9, 45, § 104; cf.:

    caput incensum fervore gerebant,

    a raging heat, fever heat, Lucr. 6, 1145; Plin. 14, 20, 25, § 124:

    vis venti fervorem mirum concinnat in undis,

    Lucr. 6, 437; Luc. 4, 461.—In plur.:

    solis,

    Lucr. 5, 215; cf. ib. 605; 611:

    medii,

    i. e. noontide heat, Verg. G. 3, 154:

    capitis,

    Plin. 15, 4, 5, § 19.—
    II.
    Trop., heat, vehemence, ardor, passion:

    cum hic fervor concitatioque animi inveteraverit,

    Cic. Tusc. 4, 10, 24; cf.:

    fervor mentis,

    id. de Or. 1, 51, 220:

    pectoris,

    Hor. C. 1, 16, 24:

    erat quidam fervor aetatis,

    Cic. de Sen. 13, 45:

    fervore carentes anni (i. e. senectus),

    Sil. 7, 25:

    ut semel icto Accessit fervor capiti,

    i. e. intoxication, Hor. S. 2, 1, 25: maris, an excited, i. e. disturbed, unsafe condition of the sea (caused by pirates), Cic. Prov. Cons. 12, 31.—In plur.:

    pro vitiorum fervoribus,

    Gell. 20, 1, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > fervor

  • 18 consido

    cōn-sīdo, sēdī (sīdī), sessum, ere
    1) садиться (in molli herba V; in umbrā C; saxo O); восседать ( in curull sella AV); (о птицах, пчелах) опускаться, садиться (in arbore L; in turre QC); сидеть (in theatro C; in orchestra Su); заседать (judices considunt C; ad causam cognoscendam L); воен. расположиться (trans flumen, sub monte, ad ripam Rheni Cs; superioribus locis Sl); засесть (in insidiis L; in silva QC); осесть, поселиться (Latio V; in Ubiorum finibus Cs; Ausoniā terrā V; in novam urbem QC)
    2)
    а) проваливаться, расседаться ( terra consedit L); рухнуть, обрушиваться, обваливаться
    omne mihi visum considere in ignes llium V — я видел, как объятый огнём рушился Илион
    3) улечься, утихнуть ( ignis consedit O); успокоиться, ослабеть ( ardor animi consedit C)
    4) погружаться, быть погружённым ( luctū V); приходить в забвение ( nomen alicujus consedit C)
    5) укорениться, запечатлеться ( in mente C); пребывать, коснеть ( in otio C)

    Латинско-русский словарь > consido

  • 19 conspiro

    I cōn-spīro, āvī, ātum, āre
    1) вместе звучать, вместе раздаваться ( cornua conspirant V)
    2) быть согласным, согласоваться, объединяться ( cum aliquo C)
    3) тайно сговариваться, составлять заговор (in caedem alicujus T и c. perdere aliquem Su; ad res novas Su)
    II cōn-spīro, āvī, ātum, āre [ spira ]
    1) свивать, свёртывать ( anguis se conspirat AV)
    2) предпол. смыкать ряды
    milites conspirati Csстолпившиеся воины (см. тж. conspiro I, 2.)

    Латинско-русский словарь > conspiro

  • 20 cupiditas

    cupiditās, ātis (gen. pl. иногда ium) f. [ cupidus ]
    1)
    а) сильное желание, страсть, влечение, томление (imitandi C; ad venandum QC; potentiae Su): жажда ( ultionis T)
    c. vitac VM или lucis Q — жизнелюбие, жизнерадостность
    c. cibi CCаппетит
    c. tussiendi CCпозыв к кашлю
    2) жадность, алчность (c. et avaritia C, Lact)
    3) усердие ( in aliquā re C); честолюбие (c. popularis C)
    4) пристрастие, пристрастность ( sine amore et sine cupiditate judicare C)
    5) преданность, привязанность ( apud humiliores Hirt)

    Латинско-русский словарь > cupiditas

См. также в других словарях:

  • Ardor — Ar dor, n. [L. ardor, fr. ardere to burn: cf. OF. ardor, ardur, F. ardeur.] [Spelt also {ardour}.] 1. Heat, in a literal sense; as, the ardor of the sun s rays. [1913 Webster] 2. Warmth or heat of passion or affection; eagerness; zeal; as, he… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • ardor — sustantivo masculino 1. (no contable) Exaltación de las pasiones: En el ardor de la disputa, le asestó un golpe mortal. El abogado defendió con ardor al acusado. 2. (no contable) Sensación de calor en una parte del cuerpo: En aquel cuarto tan… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Ardor — or Ardour may refer to:* Ardor (album), a 1994 album by Love Spirals Downwards * Ardor (film), a 2002 South Korean film, also known as Milae * Ardour (audio processor), a hard disk recorder and digital audio workstation application * Ardore, a… …   Wikipedia

  • ardor — I noun ardency, ardor, drive, eagerness, effusiveness, élan, emotion, energy, enthusiasm, excitation of feelings, excitement, exhilaration, fanaticism, fervency, fervidness, fervor, feverishness, fire, force, forcefulness, furor, impassionedness …   Law dictionary

  • ardor — (n.) early 15c., heat of passion or desire, from O.Fr. ardure heat, glow; passion (12c.), from L. ardorem (nom. ardor) a flame, fire, burning, heat; also of feelings, etc., eagerness, zeal, from ardere to burn (see ARDENT (Cf. ardent)). In Middle …   Etymology dictionary

  • ardor — [är′dər] n. [ME & OFr ardour < L ardor, a flame, fire < ardere: see ARDENT] 1. emotional warmth; passion 2. eagerness; enthusiasm; zeal 3. intense heat; fire SYN. PASSION …   English World dictionary

  • Ardor — (lat.), 1) Wärme, Hitze; 2) Eifer. A. stomăchi (A. ventricŭli), Magenhitze, sonst für Sodbrennen, Magenkrampf, Magengeschwür u. Magenkatarrh. A. urīnae, so v.w. Harnstrenge …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Ardor — Ardor, lat., Hitze, Wärme …   Herders Conversations-Lexikon

  • ardor — sensación de calor intenso Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010 …   Diccionario médico

  • ardor — |ô| s. m. 1. Calor muito vivo. 2. Queimor. 3. Vivacidade e entusiasmo. 4.  [Figurado] Paixão, ímpeto, veemência …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • ardor — fervor, enthusiasm, zeal, *passion Analogous words: excitement, stimulation, quickening, galvanizing (see corresponding verbs at PROVOKE): eagerness,. avidity (see corresponding adjectives at EAGER): zest, gusto (see TASTE) Antonyms: coolness:… …   New Dictionary of Synonyms

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»